Monique van gaalen
Monique van Gaalen (56) zou je op twee fronten een veteraan kunnen noemen. Bijna 22 jaar geleden startte ze met schoonmaken bij Fill Schoonmaakgroep, nadat ze getipt was door de zus van Marianne Spies, de vrouw van Hans. “In no-time mocht ik bij Marion op gesprek komen en kreeg ik een pandje”, aldus Monique. Om maar aan te geven: alleen de echte veteranen kennen Marion nog, die zich bij Fill met personeelszaken bezighield. Monique had destijds deze baan nodig na een moeilijke periode van rouw om het verlies van haar zoontje van bijna 3 jaar oud. “Ik moest door, want ik had nog een zoon van maar dertien maanden ouder. Later heb ik nog een zoon gekregen.”
Maar niet alleen op het schoonmaakvlak behoort Monique bij wijze van spreken tot het meubilair. Ook als soldate in de Nationale Volks Armee (NVA), een Oost-Duitse legereenheid, begint ze zo langzamerhand een (oorlogs)veteraan te worden. Aan wie nu met opgetrokken wenkbrauwen zit, legt Monique graag uit: “Ik ben lid van een re-enactment vereniging, de VMOO. Dat wil zeggen dat je dan in historisch kostuum historische gebeurtenissen naspeelt of uitbeeldt. Hoe ik hierin verzeild ben geraakt? Ik ben een tijdje vrijwilliger geweest in het fort en kwam daar mensen tegen die mij mee vroegen voor een weekendje NVA. Sinds ik dat gedaan heb, speel ik ook soldaatje.”
Manusje-van-alles
Monique hanteert al 12,5 jaar het blauwe en roze doekje bij Klaas Quartel. Het is nog het enige Westlandse pand dat ze schoonmaakt sinds ze vanwege haar scheiding verhuisd is naar Gouda. “Ze willen me daar niet kwijt. Het is een soort bonus voor me en zo kom ik ook nog eens in het Westland. Sinds maart werk ik ook vier dagen per week als facilitair medewerkster bij outdoor campingwinkel De Vrijbuiter in Gouda. Ik houd me daar als manusje-van-alles bezig met schoonmaak, onderhoud en de winkel.”
''In oktober komt er nog een kleinzoon bij''
Naast dit alles kan Monique ook nog tijd vrijmaken voor haar zoons van 28 en 23 en haar kleinzoon van 3. “Ik word er blij van als ik hen weer zie en in oktober komt er nog een kleinzoon bij”, aldus de trotse oma, die ook nog eens mantelzorgster is voor haar nog in het Westland wonende vader. Genoeg omhanden dus voor de bezige veteraan die haar dag steevast begint met “een boterham in mijn mik en gáán”. Wie er met zoveel energie tegenaan gaat, moet de dag wel vroeg eindigen. Monique ligt daarom altijd al op tijd in bed. De zaterdag is haar favoriet, omdat ze op deze vrije dag tijd heeft om bij de vereniging te klussen aan voertuigen. “Ik ben van nature wel een beetje technisch”, vertelt ze. “Ik heb bijvoorbeeld ook een oldtimer waar ik regelmatig aan bezig ben. Nee, een droombaan in het een of ander heb ik nooit voor ogen gehad. Ik dacht altijd: “We zien wel.”
Monique haar levensmotto
Bij deze instelling sluit haar levensmotto perfect aan: “Maak je niet druk en geniet van het leven, ondanks alles wat er op je pad komt!”